آیا نسبت به دیگران سخت‌گیر هستید؟ تا بحال فکر کردید که چرا نمی‌توانید نقص و کاستی دیگران را تحمل کنید؟ یک توضیح احتمالی دارم...
اگر در یک محیط #آزارگر و #آسیب‌رسان زندگی کرده اید،‌ احتمالا مجاز به اشتباه کردن نبوده‌اید. اکنون که تقریبا همه ما می‌دانیم اشتباهات رخ می‌دهد و مرتکب شدن به آن اجتناب‌ناپذیر و معمول شده بهتر است آنرا به عنوان یک مسئله معمول و متداول تلقی کنیم تا این‌که برخورد سفت و سختی برای آن در نظر بگیریم.
اگر این تجربه را داشته‌اید،‌احتمالا خودتان نمی‌توانید اشتباهات خودتان را تحمل کنید، اما گاهی اوقات این معضل فراتر رفته و نسبت به اشتباهات افراد نزدیک نیز تاب نمی‌آورید و برای‌تان قابل تحمل نیست، اشتباهات آن‌ها منجر به فعال و برانگیخته‌شدن پاسخ‌های مبتنی بر تروما(رویداد آسیب‌زای روانی که غالبا در گذشته رخ داده)‌ در شما می‌شود و به همین دلیل ممکن است زمانی که شریک عاطفی،‌همسر، فرزند یا دوستانتان در کامل بودن ناکام می‌مانند،‌ موجب رنج و عذاب شما شده و با شدت و خشونت بر آن‌ می‌تازید.
به نظر شما راه‌کار کمال‌گرایی چیست؟ و چه کاری می‌توان انجام داد؟ شما چه تجربه‌ای از کمال‌گرایی خود و نزدیکانتان داشته اید؟